top of page

       Osteopatia - definiujemy ją jako niezależny i odróżniający się zawód w zakresie opieki zdrowotnej, który przyczynia się do poprawy standardu życia, poprzez skupienie się na przyczynach problemu oraz poprzez dążenie do eliminowania uszkodzeń pierwotnych. Osteopata w terapii skupia się na przywróceniu homeostazy dzięki wykożystaniu naturalnych zdolności organizmu człowieka do autoregeneracji i autoregulacji.

Integralność strukturalna ciała jest odzwierciedleniem stanu zdrowia danej osoby.Zmiany w funkcji mogą prowadzić do zmian w strukturze.Zmiany w strukturze będą powodować zmiany w funkcji.Organizm ludzki posiada wiele mechanizmów kompensacyjnych, które dostosowują zmiany strukturalne/funkcjonalne bez konieczności zakłócania mechanizmów regeneracyjnych, które

uzależnione są od skutecznosci szlaków nerwowych i układu krążenia.

Dlatego też działanie Osteopatów nie ogranicza się tylko do technnik manualnych

i manipulacyjnych (co odróżna osteopatów od chiropraktyków czy fizjoterapeutów)

ale jeśli to konieczne uwzględnia także techniki wisceralne

(narządy wewnętrzne) czy czaszkowo krzyżowy (połączenie czaszka-kość krzyżowa

i ich połączenie). 

       Metoda PNF - (prioproceptive neuromuscular facilitation – torowanie nerwowo-mięśniowe) – jest koncepcją opierającą się na współpracy i partnerstwie pomiędzy pacjentem a terapeutą. Praca polega na przywracaniu funkcji której pacjent najbardziej potrzebuje
i kompensacji deficytów które w największym stopniu utrudniaja pacjentowi funkcjonowanie. Terapeuta pełni tutaj rolę bardziej doradcy
i dopinguje pacjenta do wykorzystywania swoich rezerw. Koncepcja PNF powstała w Kaliforni w 1946 roku i rozwijała się do dzisiejszego dnia stając się jedną z najczęściej stosowanych i najskuteczniejszych metod terapii pacjentów z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego.

       Terapia Manualna - Zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń strukturalnych narządu ruchu (stawów, mięśni, nerwów).

Dzięki rozbudowanemu schematowi badania różnicującego, fizjoterapeuta jest w stanie za pomocą szczegółowego wywiadu i badania zlokalizować zaburzone struktury, stwierdzić stopień ich uszkodzenia przeanalizować i wyeliminować mechanizmy powstawania dolegliwości

       Metoda McKenzie - Istotą metody McKenziego jest to, że oferuje ona wielu pacjentom system samodzielnego radzenia sobie
z bólem.

W początkowym etapie najważniejsze jest jednak dokładne określenie przyczyny dolegliwości a także dobranie dopowiedniego rodzaju terapii mającej na celu stopniowe przywracanie normalnej elastyczności tkanek. Badanie metodą McKenziego opiera się na opracowanych przez autora specjalnych protokołach diagnostycznych, odrębnych dla każdego odcinka kręgosłupa oraz dla kończyn. Protokół składa się z bardzo dokładnego wywiadu chorobowego, pozwalającego precyzyjnie ustalić zachowanie objawów oraz ich zmienność w ciągu doby. Kolejnym etapem jest badanie, oparte na znajomości wzorów bólowych

(czyli charakterystycznej topografii objawów) oraz ich zmian w odpowiedzi na ruchy testujące,

ściśle określone przez procedurę badania.

       Metoda Ackermana - jest metodą leczenia manualnego. Jej głównymi zaletami są szczegółowa diagnostyka oraz precyzyjne leczenie ukierunkowane specyficznie na przyczynę dolegliwości. Terapeutę tej metody cechuje perfekcyjna znajomość anatomii, fizjologii, diagnostyki obrazowej i diagnostyki palpacyjno-porównawczej oraz technik trakcji, mobilizacji, oscylacji i manipulacji wg. Ackermanna.

Postępowanie terapeutyczne i jego skutki są ściśle przewidziane przed zabiegiem, co daje to gwarancje jakości i rzetelności wykonywanych zabiegów. 

Metoda Ackermanna stosowana jest w dolegliwościach, wobec których leczenie

farmakologiczne nie przynosi skutku.

       Metoda Halliwick - Koncepcja Halliwick jest sposobem uczenia wszystkich osób, ze zwróceniem szczególnej uwagi na osoby
z trudnościami fizycznymi i/lub w uczeniu się, uczestniczenia w zabawach w wodzie, niezależnego poruszania się w niej i pływania.

Nauka pływania wg zasad Halliwick opiera się na znanych zasadach fizyki a w szczególności: hydrostatyki, hydrodynamiki i mechaniki ciała. Przeznaczona jest dla osób w każdym wieku zarówno dla osób z niepełnosprawnością jak i dla sprawnych. Podczas zajęć pływak uczy się kontrolowania oddechu i osiągania bezpiecznych pozycji do oddychania oraz kontroli poruszania, która zależy m.in. od przystosowania psychicznego i kontroli równowagi w wodzie. Nauka prowadzi do osiągnięcia jak największej

niezależności oraz absolutnego poczucia bezpieczeństwa, które oparte jest na gruntownej znajomości

środowiska wodnego i zdolności swobodnego kontrolowania w nim swoich ruchów.

       Kinesiology Taping - to metoda która pozwala na osiąganie doskonałych rezultatów terapeutycznych poprzez oddziaływanie sensoryczne plastra kinesiology tape. Plastry wykorzystują nieograniczone możliwości naszego organizmu do samoleczenia i kompensacji. 

Kinesiology Taping to terapia łącząca elementy medycyny europejskiej i dalekowschodniej gdzie nie leczy się choroby (objawów) ale pacjenta.

Każda aplikacja jest poprzedzona badaniem, oceną układu mięśniowo-powieziowego. Nie jest oparta na stosowaniu gotowych szablonów dla poszczególnych schorzeń. Kinesiology taping jest najbardziej rozwiniętą i stale dynamicznie się

rozwijającą odmianą terapii z użyciem plastra bazującą na ostatnich osiągnięciach wiedzy medycznej

z obszaru terapii mięśniowo-powieziowej.

W przeciwieństwie do innych rodzajów terapii plastry działają  wraz z funkcjonowaniem organizmu

czyli 24 godziny na dobę a efekty odczuwalne są bezpośrednio po aplikacji

i iutrzymują się długo po usunięciu plastrów. 

bottom of page